Monday, November 26, 2007

Listening...

The Durutti Column - Idiot Savants (released.6/8/2007.Artful Records) Απο το 12'' "That would kiss/Madeleine" που κυκλοφόρησε τέτοια εποχή περίπου πριν απο 27 χρόνια έως τις μέρες μας και την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ,ο Vini Reilley εξακολουθεί να μην βάζει νερό στο κρασί του και να αρνείται πεισματικά να ακολουθήσει τις τάσεις της εκάστοτε εποχής,παρά παραμένει στον δικό του μουσικό παλιομοδίτικο ατμοσφαιρικό κόσμο του με μοναδική παρέα όπως πάντα την κιθάρα του και τον Bruce Mitchell,όπου χρειάζεται,στα ντραμς να τον συνοδεύει.Απο το εξαιρετικό πρώτο άλμπουμ "The Return of the Durutti Column" και ένα απο τα πρώτα της Factory Records (όπου ο ίδιος ο Reilley αποτέλεσαι σημαντικότατο κεφάλαιο για την δισκογραφική του Τony Wilson) μέχρι και το επίσης πολύ καλό "Keep Breathing" του 2006 ο ήχος των The Durutti Column παραμένει αναγνωρίσιμος και ο Vini Reilley ένας αμετανόητα ρομαντικός μουσικός.




The Field - From Here We Go Sublime [released.3/4/2007.Kompact Records] Aν και δεν είμαι και τρελός φαν του Pitchfork, παρ'όλα αυτά όσον αφορά το ντεπούτο άλμπουμ του Σουηδού Axel Willner με καλύπτει πλήρως (!) "...If Willner doesn't hit at least some of your pleasure centers, well, forget your ears-- your nerve endings might actually be dead. Even three months in, it's a safe bet that From Here We Go Sublime will wind up 2007's most luxuriant record..."Τραβηγμένο μεν αλλά το έχω και θα το ξαναπώ,το 2007 ήταν κακή χρονιά για την ηλεκτρονική μουσική γι αυτό δεν πειράζει ας γίνουμε και λίγο υπερβολικοί.




The Heptones - Peace & Harmony:The Trojan Anthology [released.26/10/2004.Sanctuary Trojan Records] Τι και αν έρχονται Χριστούγεννα,τι και αν έχουν περάσει 3 χρόνια απο την κυκλοφορία του συγκεκριμένου άλμπουμ,τι και αν έχει επικρατήσει χρόνι ο Bob Marley o μοναδικός και αντιπροσωπευτικότερος εκπρόσωπος της τζαμαϊκανής σκηνής, τι και αν το Dusty Groove έχει καθυστερήσει να μου φέρει την καινούργια συλλογή των The Heptones ( "Sweet Calling"),συνεχίζω ακάθεκτος να απολαμβάνω το μεγαλύτερο και καλύτερο ska και rocksteady συγκροτημα της Καραϊβικής και τη πρώτη μπάντα που πάντρεψε την soul της δεκαετίας του 60' με την reggae των The Wailers και The Impressions.

Χορταστικότατη διπλή συλλογή με 45 διαμάντια που σκοπό έχει μια πρώτη γνωριμία με τους Leroy Sibbles,Barry Llewellyn και Earl Morgan και την συνεργασία τους με την δεύτερη καλύτερη δισκογραφική (την Studio One την θεωρώ μακράν την καλύτερη) που ειδικεύεται στην reggae μουσική εδώ και 40 χρόνια,Trojan Records.Όποιος πάλι θέλει να βουτήξει στα βαθιά μουσικά νερά της Καραϊβικης και να εντρυφήσει στους The Heptones προτείνω ανεπιφύλακτα : "On Top" (Studio One,1970),"Heptones & Friends (Trojan,1972),"Party Time" (Mango,1977) και "Better Days" (Rohit,1981).




Minipop - A New Hope [released.6/11/2007.Take Root Records]Ολόφρεσκο άλμπουμ που τσάκωσα απο το amazon απο μια μπάντα που απαρτίζεται απο τους Tricia Kanne (vocals) Lauren Grubb (drums),Matthew Swanson (guitars/keyboards) Nick Forte (bass)και κατάγονται απο το San Francisco.Το όνομα τους δεν αφήνει περιθώρια να το σκεφτείς και πολύ,η dream pop είναι το αγαπημένο είδος τους, η Tricia Kanne με την πιο μελιστάλαχτη φωνή που έχω ακούσει τελευταία είναι η δύναμη του γκρούπ που τους κάνει να ξεχωρίζουν απο δεκάδες άλλα και όλοι εμείς (όπως πολύ όμορφα το γράφουν και οι ίδιοι στο myspace) η πηγή έμπνευσης τους.Λές τελικά να υπάρχει "a new hope" στην ποπ μουσική?..είδωμεν




The Cat Empire - So many nights [released.22/9/2007.EMI Records 2007] Oι Αυστραλοί κατάφεραν πάλι να στριμώξουν σε έναν δίσκο ότι είδος μουσικής υπάρχει.Δεν λέω μπράβο στα παιδιά για τις μουσικές γνώσεις τους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής.Αλλά κάποια στιγμή ας βάλουν και ένα φρένο.Bregovic δεν πρόκειται να γίνουν,Santoval δε πρόκειται να γίνουν,Ry Cooder δεν πρόκειται να γίνουν.
Και να πω οτι δεν είναι καλοί μουσικοί να τους καταλάβω,έλα όμως που είναι και μάλιστα πολύ ταλαντούχοι,γιατί λοιπόν να το χαλάνε σε κάθε κυκλοφορία τους μπασταρδεύοντας τα πάντα? Πραγματικά σε κάθε άκουσμα του άλμπουμ δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω,να χαλαρώσω και να ακούσω το "Νο Mountain" και το "Panama" ,να το βάλω στην διαπασών και ως άλλος ήρωας ταινίας του Κουστουρίτσα να ξεβιδωθώ με το "Darkness"?,να κλείσω φώτα και να κάνω ατμόσφαιρα με τα latin και jazz "Radio Song" και "Strong Coffee"? ή τελικά να το αφήσω στο repeat ακούγωντας τα εξαιρετικά "Til the ocean take us all" και "No longer there"?..Ας μου απαντήσει κάποιος??




Andrea Sartori - Il Tagliacode [released.17/11/2007.Persona Records]Έχοντας μια λόξα να ψάχνω οτι Net-Label υπάρχει μιας και πρόκειται για δισκογραφικές μη κερδοσκοπικές που πολλές φορές κρύβουν κυκλοφορίες διαμάντια.Απο μια τέτοια εταιρεία έμαθα και τον Ιταλό Andrea Sartori,μουσικός,επικεφαλής ενός πολύ ενδιαφέρον ηλεκτρονικό festival (Homework Festival)και ιδρυτής της Homework Net Label,της αντίστοιχης δισκογραφικής που προμοτάρει τους καλλιτεχνες που λαμβάνουν μέρος στο φεστιβάλ.Πρός το παρόν το label δεν είναι πολύ μεγάλο (μετράει μόνο 7 κυκλοφορίες)αλλά όντας και δωρεάν μπορείς να βρείς ένα-δύο πολύ αξιόλογα άλμπουμς (Micamat-Cardavel,Apes on Tapes - Ape R Thieves).

Πέρα λοιπόν απ'αυτή την δράση του ο Sartori κυκλοφόρησε και το πρώτο του άλμπουμ που αν μην τι άλλο δεν το λές αδιάφορο..."“Il Tagliacode” is clearly a product of the 21st Century. Assembled from a large pool of live performances he recorded at a jazz musician's retreat in Foligno, Italy, sonic textures come from female voices, kalimba, live drums, guitar, electric piano, harp, and more. But it is his own skills of collage and composition which elevate the source material of soloists into a comprehensive whole, processing the click/stutter/buzz constants of modern electronic music through ancient spring reverbs, tape delays, and distortion pedals to recreate a vintage acoustic space...". (Persona Records).Ποιό καλά δεν θα μπορούσα να το περιγράψω.




Scratch Massive - Time [23/11/2007.Chateaurouge/Nocturne Records] Δεύτερο άλμπουμ για τους Maud Geffray & Sebastien Chenut που δημιούργησαν το 1999 τους Scratch Massive ένα experimental electro σχήμα που βασιζόταν κυρίως στην ανάμιξη του new wave ήχου του 80' με το dark electro.To 2003 κυκλοφόρησαν ένα λίγο πάνω του μετρίου ντεμπούτο άλμπουμ ("Enemy & Lovers") που αν και με παραγωγό τον Christian Vogel και μια σειρά απο εξαιρετικά 12'' ("Seeing Is Believing","Make it high") δεν κατάφερε να ενθουσιάσει τους λάτρεις των Aphex Twin,4 Hero αλλά και εκείνων των Death in Vegas.

Το τελευταίο χρόνο όμως έχουν πραγματικά εντυπωσιάσει.Με το εξαιρετικό soundtrack του Broken English αλλά και με την κυκλοφορία του "Time",του δεύτερου άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα.Κατάφεραν απο τη μία να ηχογραφήσουν ένα απο τα πιο ατμοσφαιρίκα scores και απο την άλλη ένα απο τα καλύτερα δείγματα dance- post rock μουσικής.





Listening on 26-11-2007

1.The Heptones - My World is empty for you
2.The Durutti Column - Please let me sleep
3.The Cat Empire - Till the ocean take us all
4.Minipop - Precious
5.Scratch Massive - Three Imaginery Boys (fear.Frank Arbaretaz)
6.Minipop - Like i do
7.Scratch Massive - Shadows
8.The Field - Mobilia
9.Andrea Sartori - Il Tagliacode
10.The Durutti Column - Gathering Dust
11.Andrea Sartori - Rompicapo
12.The Durutti Column - That blows my name away
13.The Field - A paw in my face
14.The Heptones - I am lonely

No comments: